kurzyć

Wielki słownik ortograficzny PWN*

kurzyć kurzę, kurzą; kurz, kurz•cie
kurz -rzu; -rze, -rzów
kurzeń -enia; -eni a. -eniów a. kureń
Zobacz więcej wyników wyszukiwania w Wielkim słowniku ortograficznym

Słownik języka polskiego PWN*

kurzyć
1. «podnosić tumany kurzu»
2. «o drobnym, gęstym śniegu niesionym wiatrem: sypać, prószyć, tworząc tumany»
3. pot. «palić papierosa lub fajkę»
kurzyć się
1. «o kurzu, pyle: wznosić się»
2. «o rzeczach, meblach, sprzętach: pokrywać się kurzem»
3. daw. «o dymie: wydzielać się»
4. daw. «o kłębach pary: wydzielać się»
kura
1. «ptak domowy»
2. «potrawa z tego ptaka»
3.  łow. «samica ptaków łownych»

• kurzy • kurzysko
Zobacz więcej wyników wyszukiwania w Słowniku języka polskiego

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

kurzyć
kurz
kurzenie
kurzeń

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „kurzyć” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „kurzyć” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „kurzyć” w Encyklopedii PWN

Znaleziono w książkach Grupy PWN

Trwa wyszukiwanie...  

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego