manić

Wielki słownik ortograficzny PWN*

Mani -niego, -nim a. Manicheusz

Słownik języka polskiego PWN*

manić
1. łow. «wabić ptaki podczas polowania na nie»
2. daw.; zob. mamić.
Manicheusz, Mani, Manes «perski reformator religii, twórca manicheizmu»

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego