narzut

Wielki słownik ortograficzny PWN*

narzut -utu, -ucie
narzuta -ucie, -utę; -ut

Słownik języka polskiego PWN*

narzut
1. «kwota doliczana do ceny podstawowej z tytułu dodatkowych kosztów»
2. «sposób tynkowania polegający na rzucaniu zaprawy na tynkowaną powierzchnię»
3. «zewnętrzna warstwa tynku leżąca na warstwie przylegającej bezpośrednio do muru»
4. «technika rzeźbiarska polegająca na narzucaniu na armaturę masy plastycznej, którą następnie się modeluje; też: modelowanie w mokrej zaprawie»

• narzutowy
narzuta «nakrycie na tapczan lub łóżko»

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego