nieprzytomny (ze zmęczenia, ze szczęścia)
nieprzytomny
Wielki słownik ortograficzny PWN
nie•przytomny; -ni
Słownik języka polskiego PWN
nieprzytomny
• nieprzytomnie
1. «taki, który pod wpływem choroby, wypadku itp. stracił świadomość tego, co się z nim dzieje»
2. «niepanujący nad sobą, oszołomiony; też: świadczący o braku panowania nad sobą»
3. «błędny, rozbiegany, nieuważny»
4. «bardzo intensywny»
• nieprzytomnie
Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego
Porady językowe
partie dialogowe
27.09.2005
Jeśli w książce przytacza się dłuższą – podzieloną na kilka akapitów – wypowiedź jakiejś postaci, czy powinno się wówczas każdy akapit rozpoczynać od nowego myślnika? W różnych książkach spotyka się i taką, i taką formę zapisu. Nowy myślnik sugerowałby, że przytacza się wypowiedź innej osoby, a z kolei jego brak mógłby oznaczać powrót do narracji. Jaką opcję lepiej wybrać?
Korpus języka polskiego
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... Było to około godz. 17.00. Góry pustoszały. Kobieta leżała nieprzytomna. Gdy się rozbudziła, zaczęła krzyczeć. Nie było jednak nikogo, kto...
- ... to było, gdziem go ujrzał jedyny raz w życiu, o nieprzytomnej od żaru godzinie południa. Była to chwila, kiedy czas, oszalały...
- ... miasto. Galaktyka Billa Gatesa.
O piątej rano dzwonił telefon, patrzyłem nieprzytomnym, palącym wzrokiem przez przybrudzoną firankę, wstawało słońce i pies, którego...
Synonimy
nieprzytomny (ze zmęczenia, ze szczęścia)
