obediencja
Wielki słownik ortograficzny PWN*
obedien•cja -cji, -cję
Słownik języka polskiego PWN*
obediencja
1. «w Kościele katolickim: posłuszeństwo, do jakiego zobowiązani są wierni; też: przysięga posłuszeństwa składana przez duchownych»
2. «w okresie wielkiej schizmy zachodniej (1378–1415): każda z dwóch części świata zachodniego, z których jedna uznawała zwierzchnictwo papieża, druga – antypapieża»
3. «jurysdykcja władzy wolnomularskiej»
4. «suwerenny związek lóż wolnomularskich»
Encyklopedia PWN
Zagraj z nami!
