obrońca
Wielki słownik ortograficzny PWN*
o•broń•ca -cę; -cy, -ców
Słownik języka polskiego PWN*
obrońca
• obrończyni
1. «ten, kto broni kogoś lub czegoś przed napaścią, krytyką lub innym zagrożeniem»
2. «osoba upoważniona do obrony oskarżonego w sądzie»
3. «w piłce nożnej, hokeju itp.: gracz należący do grupy broniącej dostępu do bramki swojej drużyny»
• obrończyni
obrońca z urzędu «prawnik wyznaczony przez sąd do obrony oskarżonego, którego nie stać na pokrycie kosztów obrony»
