odmieniec
Wielki słownik ortograficzny PWN*
od•mieniec -mień•ca; -mień•cy, -mień•ców
Słownik języka polskiego PWN*
odmieniec
1. «osoba różniąca się wyglądem lub zachowaniem od innych osób»
2. «w wierzeniach ludowych: dziecko diabła lub boginki podrzucone w miejsce skradzionego niemowlęcia»
3. «płaz o wydłużonym ciele barwy białawej, żyjący w podziemnych wodach Półwyspu Bałkańskiego»
