ogórki
Wielki słownik ortograficzny PWN*
ogórek -r•ka, -r•kiem; -r•ki, -r•ków
Słownik języka polskiego PWN*
ogórki zob. sezon ogórkowy.
ogórki gruntowe «ogórki uprawiane bezpośrednio na grządkach, nie w szklarni»
ogórek «roślina warzywna o długiej, płożącej się łodydze i żółtych kwiatach; też: owoc tej rośliny o wydłużonym kształcie, pokryty zieloną skórką»
• ogórkowy • ogóreczek
• ogórkowy • ogóreczek