ogon
Wielki słownik ortograficzny PWN*
ogon -na, -nie; -nów
Słownik języka polskiego PWN*
ogon
• ogonowy
1. «u ryb, płazów, gadów i ssaków: tylna, zwężona i wydłużona część ciała»
2. «futro, skóra lub pęk włosów z tej części ciała zwierząt»
3. «u ptaków: pęk piór wyrastających z tylnej części ciała»
4. «końcowa, zwężająca się część przedmiotu, urządzenia, stroju itp., będąca jego przedłużeniem»
5. pot.; zob. ogonek w zn. 2.
6. pot. «zwierzę hodowane w gospodarstwie rolnym»
7. pot. «osoba chodząca za kimś w celu śledzenia go»
8. pot. «epizodyczna rola sceniczna niepozwalająca aktorowi zaprezentować swych umiejętności»
• ogonowy
jaskółczy ogon, jaskółcze złącze «połączenie dwóch elementów w ten sposób, że czop jednego elementu w kształcie trapezu wchodzi w gniazdo drugiego elementu»
ogon komety «świetlista smuga utworzona z rozrzedzonych gazów i pyłu, ciagnąca się od jądra komety w stronę przeciwną niż Słońce»
Porady językowe
Ciekawostki
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Synonimy
Zagraj z nami!
