otarcie

Wielki słownik ortograficzny PWN*

otar•cie; otarć
otar•ty; -ar•ci
o•trzeć o•trę, o•trzesz, o•trą; o•trzyj•cie; otarł, otar•li; otarł•szy; otar•ty

Słownik języka polskiego PWN*

otarcie
1. «niewielka rana powstała na skutek starcia naskórka»
2. «nieznaczne uszkodzenie powierzchni czegoś»
otrzećocierać
1. «przesuwając czymś po jakiejś powierzchni, usunąć coś»
2. «zetrzeć skórę do krwi»
3. «zetrzeć na tarce wierzchnią warstwę owocu»
otrzeć sięocierać się
1. «wytrzeć samego siebie»
2. «dotknąć kogoś lub czegoś, będąc w ruchu»
3. «dotknąć się wzajemnie w ten sposób»
4. «znaleźć się bardzo blisko czegoś»
5. «zapoznać się pobieżnie z czymś lub zetknąć się z kimś, z czymś przelotnie»
6. «nabrać ogłady, obcując z różnymi ludźmi»

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego