owoc
Wielki słownik ortograficzny PWN
owoc -cu; -ce, -ców
Słownik języka polskiego PWN
owoc
1. «jadalna część rośliny powstała z kwiatu»
2. «organ roślin okrytozalążkowych osłaniający nasiona i rozsiewający je»
3. «rezultat czyichś działań»
owoc rzekomy «owoc nierozwijający się ze słupka, lecz z powiększonego, rozrastającego się dna kwiatowego»
owoc wielokrotny zob. owocostan.
Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Synonimy
Zagraj z nami!
