palec

Wielki słownik ortograficzny PWN*

palec -l•ca; -l•ce, -l•ców: palec boży
na pal•cach

Słownik języka polskiego PWN*

palec
1. «jeden z pięciu podłużnych członków będących zakończeniem dłoni lub stopy człowieka»
2. «zakończenie kończyny u zwierząt»
3. «część rękawiczki okrywająca palec»
4. «element maszyny lub urządzenia w postaci krótkiego pręta do przekazywania ruchu innemu elementowi lub do ograniczania ruchu»

• palcowy
duży palec «u ręki człowieka i kończyny przedniej małpy: kciuk; u stopy: paluch»
mały palec «piąty, najmniejszy palec u ręki lub nogi»
Zobacz więcej wyników wyszukiwania w Słowniku języka polskiego

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

palec

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Zasady pisowni i interpunkcji

Kliknij, aby zobaczyć „palec” w Zasadach Pisowni

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „palec” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „palec” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „palec” w Encyklopedii PWN

Synonimy

palec (dłoni, stopy)
palec boży
sam jak palec
chodzić na palcach (koło kogoś)
gdzie palcem tknąć
maczać palce (w czymś)
mieć w małym palcu (coś)
można policzyć na palcach (jednej ręki)
na owinięcie palca
odcisk palca
owijać sobie wokół palca (kogoś)
palcem na wodzie pisany
palcem nie kiwnąć
palce (paluszki) lizać (wykrzyknik)
palce (paluszki) lizać (przymiotnik)
patrzeć przez palce
strzelać palcami
wyssać z palca
z palcem w dupie wulg.
z palcem w nosie pot.

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego