pancerz
Wielki słownik ortograficzny PWN*
pan•cerz -rza; -rze, -rzy
Słownik języka polskiego PWN*
pancerz
• pancerzyk
1. «część zbroi rycerskiej, kaftan skórzany albo druciany pokryty żelaznymi płytkami; później też: zbroja złożona z dwóch blach osłaniających piersi i plecy»
2. «osłona zabezpieczająca jakieś urządzenie od uszkodzeń mechanicznych, termicznych itp.»
3. «twarda okrywa ciała niektórych zwierząt»
4. «postawa kogoś, kto nie chce angażować się w jakieś sprawy lub ujawniać swoich uczuć»
• pancerzyk