panna

Wielki słownik ortograficzny PWN*

Pan•na (osoba urodzona pod znakiem Panny) -nie, -nę; Panien
Pan•na (gwiazdozbiór; znak zodiaku) -nie, -nę
pan•na -nie, -nę; panien (skrót: p.) ,

Słownik języka polskiego PWN*

panna
1. «kobieta niezamężna»
2. «dorastająca dziewczyna»
3. Panna «jeden ze znaków zodiaku; też: osoba urodzona pod tym znakiem»
4. pot. «sympatia, narzeczona»
5. daw. «dziewica»

• panieński • pannica, pannisko
Najświętsza (Maria) Panna «matka Chrystusa»
panna młoda «kobieta w dniu swojego ślubu»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego