parów
Wielki słownik ortograficzny PWN*
Słownik języka polskiego PWN*
parów «dolina o płaskim dnie i stromych, porośniętych roślinnością zboczach»
para I
• parowy
1. «substancja w stanie lotnym, tworząca się w czasie podgrzewania i stygnięcia cieczy lub ciał stałych»
2. «dech, tchnienie»
• parowy
par
• parowski
1. «członek brytyjskiej Izby Lordów»
2. «we Francji w latach 1814–1848: członek wyższej izby parlamentu»
3. «w średniowieczu: członek grupy feudalnej złożonej z równych sobie wasali, podlegających jednemu seniorowi»
• parowski