pierścień
Wielki słownik ortograficzny PWN*
pier•ścień -enia; -enie, -eni
Słownik języka polskiego PWN*
pierścień
• pierścieniowy
1. «masywna, duża obrączka noszona na palcu, ze szlachetnego metalu, zwykle z drogim kamieniem»
2. zob. pierścionek w zn. 2.
3. «krąg utworzony dookoła czegoś przez jakieś przedmioty albo ludzi»
4. «atomy wzajemnie ze sobą powiązane, tworzące układ zamknięty»
5. «zjawisko optyczne w postaci wielkiego koła świetlnego otaczającego Słońce lub Księżyc»
6. «warstwa drewna pojawiająca się w ciągu okresu wegetacyjnego na obwodzie pnia drzewa»
7. «część maszyny, instalacji itp., o kształcie koła z otworem w środku, służąca do uszczelniania, zabezpieczenia itp.»
8. «jeden z odcinków ciała niektórych zwierząt, mający kształt walca»
• pierścieniowy
pierścień dyszowy «zespół dysz rozmieszczonych na całym obwodzie tarczy zamocowanej w kadłubie turbiny parowej»
pierścień przyrostowy «nowy pierścień widoczny na poprzecznym przekroju pnia drzewa»