pień

Słownik języka polskiego PWN*

pień
1. «wieloletnia zdrewniała łodyga drzewa»
2. «część drzewa pozostała w ziemi z korzeniami po ścięciu jego części nadziemnej»
3. «ul zrobiony z pnia drzewnego; też: ul wraz z rojem»
4. «wyrostek kości czołowej, na którym osadzone jest poroże»
pienia «pochwały, zachwyty»
pienie «pieśń, śpiew»

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego