poruczenie

Wielki słownik ortograficzny PWN*

poruczenie; -czeń
poruczyć -czę, -czą; -cz•cie

Słownik języka polskiego PWN*

poruczenie «polecenie, misja»
poruczyć — poruczać
1. «powierzyć komuś z zaufaniem zrobienie czegoś»
2. daw. «oddać kogoś pod czyjąś opiekę lub władzę»

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

poruczenie
poruczyć

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „poruczenie” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego