porzucenie
Wielki słownik ortograficzny PWN*
porzucenie; -ceń
porzucić -ucę, -ucą; -uć•cie
Słownik języka polskiego PWN*
porzucenie mienia «umyślne opuszczenie mienia w celu pozbycia się własności»
porzucić — porzucać I
1. «zostawić gdzieś kogoś lub coś; też: rozstać się z kimś bliskim»
2. «przestać się czymś zajmować lub zrezygnowac z czegoś»
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Zagraj z nami!
