przebić
Słownik języka polskiego PWN*
przebić — przebijać
1. «zrobić w czymś otwór jakimś ostrym przedmiotem, przeszyć coś lub kogoś na wylot»
2. «kopiąc, drążąc, kując, zrobić w czymś przejście»
3. «przeniknąć, przedostać się przez gęstą, grubą warstwę czegoś»
4. przebijać «być widocznym przez jakąś zasłonę, przeszkodę, wyłaniać się spod czegoś»
5. przebijać «o dźwiękach, rzadziej o zapachach, smakach: dawać się słyszeć, czuć»
6. przebijać «o uczuciach, stanach emocjonalnych: dawać się odczuć, być wyczuwalnym, widocznym»
7. pot. «okazać się pod jakimś względem lepszym od kogoś lub czegoś»
8. pot. «zaproponować wyższą cenę, korzystniejsze warunki od oferowanych wcześniej»
9. «pobić już bitą kartę kartą jeszcze starszą»
10. «przekuć, przetopić coś na nowo»
przebić się — przebijać się
1. «przebić, przekłuć samego siebie»
2. «wykuć lub wykopać otwór, aby się gdzieś dostać»
3. «przedostać się przez coś z trudem»
4. zob. przebić w zn. 3.
5. przebijać się zob. przebić w zn. 4, 5, 6.
6. pot. «osiągnąć sukces, pokonując liczne trudności»
7. pot. «ulec przebiciu, przedziurawieniu»
przebicie
1. «otwór wydrążony lub wykuty na wylot w czymś lub pod czymś»
2. «przepływ prądu poza obwód wskutek uszkodzenia izolacji elektrycznej»
3. pot. «dodatkowy zysk na jakiejś transakcji»
4. zob. perforacja w zn. 3.
Porady językowe
Ciekawostki
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Synonimy
Zagraj z nami!
