puknięcie
Wielki słownik ortograficzny PWN*
puk•nięcie; -ęć
puk•nąć -nę, -niesz, -ną; -nij•cie; -nął, -nęła, -nęli; -nąw•szy; -nięty
puk•nięty; -ęci
Słownik języka polskiego PWN*
puknąć — pukać
1. «uderzywszy lekko czymś w coś, spowodować odgłos»
2. «strzelić z jakiejś broni»
3. «uderzyć o coś, w coś lub uderzyć kogoś»
puknięty pot. «taki, który jest niespełna rozumu»
puknąć się — pukać się pot. «uderzyć się czymś lub o coś»