punkowy
Wielki słownik ortograficzny PWN*
pun•kowy a. pankowy
Słownik języka polskiego PWN*
punk [wym. pank], pank
• punkowy, pankowy • punkówa
1. «przedstawiciel subkultury młodzieżowej, demonstrujący gwałtowny sprzeciw wobec tradycyjnej obyczajowości przez szokujący sposób ubierania się i uczesania»
2. zob. punk rock.
3. «wykonawca lub twórca punk rocka»
• punkowy, pankowy • punkówa
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Zagraj z nami!
