pustelnica
Wielki słownik ortograficzny PWN*
pustel•nica -icę; -ic
Słownik języka polskiego PWN*
pustelnik I
• pustelniczy • pustelniczo • pustelnica
1. «człowiek żyjący w odosobnieniu, oddający się modlitwie, pokucie i kontemplacji»
2. «członek zakonu o regule pustelniczej»
3. «człowiek lubiący samotność i stroniący od ludzi»
• pustelniczy • pustelniczo • pustelnica