pustelnik

Wielki słownik ortograficzny PWN*

pustel•nik (człowiek) -ika, -ikiem; -icy, -ików
pustel•nik (rak) -ka, -kiem; -ki, -ków

Słownik języka polskiego PWN*

pustelnik I
1. «człowiek żyjący w odosobnieniu, oddający się modlitwie, pokucie i kontemplacji»
2. «członek zakonu o regule pustelniczej»
3. «człowiek lubiący samotność i stroniący od ludzi»

• pustelniczy • pustelniczo • pustelnica
pustelnik II «skorupiak morski chowający się w puste muszle ślimaków»

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego