regentka
Wielki słownik ortograficzny PWN*
regent•ka -t•ce, -t•kę; -tek
Słownik języka polskiego PWN*
regent
• regencki • regentka
1. «osoba sprawująca rządy w okresie małoletniości, choroby lub dłuższej nieobecności prawowitego władcy»
2. «w dawnej Polsce: urzędnik zawiadujący kancelarią królewską, sekretarz kanclerza lub podkanclerza; też: urzędnik opiekujący się kancelarią i archiwum sądowym»
• regencki • regentka
Korpus Języka Polskiego PWN
Zagraj z nami!
