rozkiełznać
Wielki słownik ortograficzny PWN*
roz•kiełz•nać -am, -ają a. rozkiełzać
Słownik języka polskiego PWN*
rozkiełznać, rozkiełzać — rozkiełznywać, rozkiełzywać
1. «wyjąć koniowi z pyska wędzidło»
2. «pozwolić działać czemuś bez żadnych ograniczeń»
rozkiełznać się, rozkiełzać się — rozkiełznywać się, rozkiełzywać się
1. «o koniu: uwolnić się od wędzidła»
2. «o zjawiskach abstrakcyjnych: wystąpić spontanicznie, bez żadnych hamulców»