rupieć

Słownik języka polskiego PWN*

rupieć
1. pot. «zniszczony, bezużyteczny przedmiot»
2. pot. «zdezelowany samochód»
3. lekcew. «o starym, niedołężnym człowieku»
4. pot. «nieaktualna myśl, idea, utwór itp.»
rupiecie «zbiór rzeczy starych, zniszczonych, nieprzydatnych»

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego