sabotaż
Wielki słownik ortograficzny PWN*
sabotaż -żu; -że, -ży
Słownik języka polskiego PWN*
sabotaż
• sabotażowy • sabotażysta • sabotażystka • sabotować
1. «forma walki z wrogiem lub protestu polegająca na uchylaniu się od pracy, wadliwym jej wykonywaniu lub na uszkadzaniu maszyn i narzędzi»
2. «ukryte działanie mające na celu przeszkodzenie komuś w realizacji jakiegoś planu»
• sabotażowy • sabotażysta • sabotażystka • sabotować
mały sabotaż «akcja konspiracyjna prowadzona w czasie okupacji hitlerowskiej, polegająca m.in. na pisaniu antyhitlerowskich haseł na murach, wysyłaniu ostrzeżeń i dezorganizowaniu akcji propagandowych okupanta»