sensatka
Wielki słownik ortograficzny PWN*
sen•sat•ka -t•ce, -t•kę; -tek
Słownik języka polskiego PWN*
sensat
• sensatka
1. daw. «człowiek przesadnie poważny, silący się na uczoność»
2. pot. «człowiek dopatrujący się we wszystkim sensacji»
• sensatka