skończenie

Wielki słownik ortograficzny PWN*

skoń•czenie
skoń•czony; -czeni
skoń•czyć -czę, -czą; -cz•cie

Słownik języka polskiego PWN*

skończony
1. «zupełny, całkowity»
2. «wykwalifikowany w danym zawodzie, mający dyplom ukończenia studiów»
3. pot. «niemający żadnych perspektyw na przyszłość»

• skończenie
skończyć
1. «zakończyć jakąś czynność»
2. «przerobić kurs nauki, program danej szkoły, uczelni i zdać egzaminy»
3. «umrzeć»
ciąg skończony mat. «ciąg o skończonej liczbie wyrazów»
Zobacz więcej wyników wyszukiwania w Słowniku języka polskiego

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

skończenie I
skończenie II
skończony
skończyć

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Zasady pisowni i interpunkcji

Kliknij, aby zobaczyć „skończenie” w Zasadach Pisowni

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „skończenie” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „skończenie” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „skończenie” w Encyklopedii PWN

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego