starzec

Wielki słownik ortograficzny PWN*

starzec (człowiek) -r•ca, B.= D.; -r•cy, -r•ców
starzec (roślina) -r•ca, B.= M.; -r•ce, -r•ców

Słownik języka polskiego PWN*

starzec
1. «człowiek stary»
2. «roślina zielna, krzew lub drzewo występujące na całej kuli ziemskiej»
dom starców «zakład, w którym mieszkają osoby w podeszłym wieku pozbawione opieki rodziny»
rada starców «w społeczeństwach pierwotnych: grupa mężczyzn kierująca rodem lub plemieniem»

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

starzec

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „starzec” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „starzec” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „starzec” w Encyklopedii PWN

Znaleziono w książkach Grupy PWN

Trwa wyszukiwanie...  

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego