strug

Wielki słownik ortograficzny PWN*

Strug: An•drzej Strug, Struga, B.= D., ze Strugiem
strug (narzędzie) -ga, B.= M., -giem; -gi, -gów
struga (strumień) -udze, -ugę; -ug

Słownik języka polskiego PWN*

strug «narzędzie stolarskie służące do wyrównywania i wygładzania powierzchni drewnianych»
• strugowy
strug łąkowy «narzędzie rolnicze w formie trójkątnego, płaskiego noża do ścinania kęp i kretowin na łąkach»
strug wręgowy zob. wręgownik.
Zobacz więcej wyników wyszukiwania w Słowniku języka polskiego

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

strug I
strug II
struga

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „strug” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „strug” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „strug” w Encyklopedii PWN

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego