strzelać (z broni)
strzelanie
Słownik języka polskiego PWN*
strzelanie do rzutków «konkurencja w strzelaniu sportowym polegająca na trafianiu śrutem krążków wyrzucanych w powietrze»
strzelić — strzelać
1. «wypuścić pocisk z broni palnej, strzałę z łuku itp.»
2. «o broni palnej: wyrzucić pocisk»
3. «wydać odgłos podobny do wystrzału»
4. «wylecieć wysoko w górę»
5. «uderzyć czymś mocno, z rozmachem»
6. pot. «mocno uderzyć kogoś»
7. pot. «zrobić coś niespodziewanego, zaskakującego»
8. pot. «powiedzieć coś celnego lub śmiesznego»
9. pot. «powiedzieć coś głupiego lub niestosownego»
10. pot. «odgadnąć coś, odpowiadając szybko i bez zastanowienia»
11. pot. «powiedzieć coś bez namysłu, nieoczekiwanie»
12. pot. «szybko urosnąć»
13. «kopnąć, rzucić piłkę, krążek w stronę bramki lub kosza»
14. «umieścić piłkę lub krążek w bramce»
15. «zabić zwierzynę z broni palnej»
16. «odpalić ładunek wybuchowy w kopalni lub kamieniołomach; też o materiałach wybuchowych: eksplodować»
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie... 
Synonimy
strzelać (z broni)
Zagraj z nami!
