sztucer
Wielki słownik ortograficzny PWN*
sztucer (strzelba) -ra, -rze; -ry, -rów
Słownik języka polskiego PWN*
sztucer
1. «myśliwska broń używana do polowań na grubą zwierzynę»
2. daw. «ręczna broń palna o krótkiej, gwintowanej lufie»