tętnić
Wielki słownik ortograficzny PWN*
tętnić -ni, -nią
Słownik języka polskiego PWN*
tętnić
1. «uderzając w coś, powodować powstawanie głuchego, rytmicznego odgłosu»
2. «o ziemi, podłożu itp.: dudnić»
3. «o będących w ruchu maszynach, jadących pociągach itp.: wydawać, wywoływać rytmiczny dźwięk, odgłos»
4. «o krwi: pulsować»
5. «być ożywionym czymś, być pełnym odgłosów, dźwięków, ruchu itp.»
