tłuczeń

Wielki słownik ortograficzny PWN*

tłuczeń -cz•nia
tłuc tłukę, tłuczesz, tłuką; tłucz•cie; tłukł; tłuczony

Słownik języka polskiego PWN*

tłuczeń «kruszywo otrzymywane zwykle z kamienia drobno tłuczonego»
• tłuczniowy
tłuc
1. «uderzeniami rozbijać na kawałki»
2. «uderzeniami z góry miażdżyć coś; też: ubijać coś»
3. «walić, łomotać»
4. pot. «bić kogoś, coś mocno»
5. pot. «zabijać coś w dużej ilości»
6. pot. «intensywnie strzelać jakimiś pociskami»
7. lekcew. «grać na instrumencie klawiszowym lub pisać na maszynie, komputerze głośno, długo, nieumiejętnie»
8. lekcew. «robić coś w dużej ilości, często byle jak»
9. lekcew. «uporczywie coś powtarzać»
tłuc się
1. «ulegać przypadkowemu rozbiciu»
2. «obijać się»
3. pot. «bić się»
4. pot. «poruszać się szybko, robiąc hałas»
5. pot. «jechać jakimś pojazdem bardzo długo, znosząc niewygody»
6. pot. «szwendać się, wałęsać się, włóczyć się»
7. pot. «o uczuciach, myślach: ciągle przypominać się»

Synonimy

tłuc (coś na miazgę)
tłuc (w coś, o coś)
tłuc (kogoś) pot.
tłuc (zwierzęta) pot.
tłuc (z broni) pot.
tłuc się (rękami, kijami) pot.
tłuc się (pociągiem) pot.
tłuc się (nie wiadomo gdzie) pot.

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego