tam

Słownik języka polskiego PWN*

tam-tam
1. «drewniany bęben obciągnięty skórą, używany przez niektóre plemiona w Afryce jako instrument muzyczny lub do przekazywania wiadomości na odległość»
2. «instrument perkusyjny pochodzenia azjatyckiego w kształcie cienkiej, metalowej tarczy»
tam I «zaimek, który odnosi się do miejsca postrzeganego jako dalsze (nie tu, gdzie jest mówiący), np. Gdzie mam to położyć? Tam., lub do miejsca, o którym była mowa albo będzie mowa, np. Urodził się w Szwecji i tam spędził dzieciństwo., Nie idziemy tam, dokąd myślisz.»
tam II pot. «partykuła o charakterze ekspresywnym, zwykle podkreślająca obojętność mówiącego wobec obiektów lub zdarzeń, o których mowa, np. Ma tam jakieś zasługi.»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego