tarcza

Wielki słownik ortograficzny PWN*

Tar•cza (gwiazdozbiór) -czę
tar•cza -czę; -cze, tarcz

Słownik języka polskiego PWN*

tarcza
1. «okrągła lub podłużna płyta służąca do osłaniania się przed nieprzyjacielem, używana w starożytności i w średniowieczu»
2. «prostokątny przedmiot z tworzywa sztucznego, służący policjantom do osłony w starciach ulicznych»
3. «osoba lub rzecz chroniąca kogoś przed jakimś niebezpieczeństwem»
4. «półokrągła płyta lub tablica z wizerunkiem godła państwa, miasta, z herbem itp. na kolorowym polu»
5. «kawałek materiału w kształcie tarczy herbowej z numerem szkoły, noszony przez uczniów na rękawie»
6. «ruchoma, okrągła część telefonu z cyframi, służąca do wykręcania numeru»
7. «górna lub boczna powierzchnia różnych przyrządów, mechanizmów pomiarowych, wyposażona w podziałkę i wskazówki»
8. «okrągły i płaski element maszyny, przyrządu itp., poruszający się dookoła własnej osi»
9. «okrągły kształt planety lub gwiazdy widoczny na niebie»
10. «tablica z koncentrycznymi kręgami wokół punktu środkowego, służąca jako cel do strzelania»

• tarczowy
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego