targanie

Wielki słownik ortograficzny PWN*

tar•gać -am, -ają
tar•gan -nu, -nie; -ny, -nów

Słownik języka polskiego PWN*

targnąćtargać
1. «szarpnąć»
2. «zwichrzyć włosy, brodę»
3. targać «drzeć coś na strzępy»
4. targać pot. «nieść z trudem»
5.  targać «o uczuciach lub dolegliwościach: dręczyć kogoś»
6. targać «mieszać, oczyszczać, rozluźniać bele bawełny na specjalnych maszynach»
słoma targana «rodzaj pakuł uzyskiwanych wskutek szarpania podczas młocki słomy lnianej lub lnu trzepanego»
targnąć siętargać się
1. «szarpnąć się za coś»
2. «szarpnąć siebie wzajemnie»
3. pot. «poruszyć się gwałtownie»
4. «wystąpić agresywnie przeciw komuś lub czemuś»
5. «spróbować zrobić, osiągnąć coś trudnego»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego