targnięcie
Wielki słownik ortograficzny PWN*
targ•nięcie; -ęć
targ•nąć -nę, -niesz, -ną; -nij•cie; -nął, -nęła, -nęli; -nąwszy; -nięty
Słownik języka polskiego PWN*
targnąć — targać
1. «szarpnąć»
2. «zwichrzyć włosy, brodę»
3. targać «drzeć coś na strzępy»
4. targać pot. «nieść z trudem»
5. targać «o uczuciach lub dolegliwościach: dręczyć kogoś»
6. targać «mieszać, oczyszczać, rozluźniać bele bawełny na specjalnych maszynach»
targnąć się — targać się
1. «szarpnąć się za coś»
2. «szarpnąć siebie wzajemnie»
3. pot. «poruszyć się gwałtownie»
4. «wystąpić agresywnie przeciw komuś lub czemuś»
5. «spróbować zrobić, osiągnąć coś trudnego»