towarzysz

Wielki słownik ortograficzny PWN*

towarzysz -sza; -sze, -szy (skrót: tow.)
towarzyszenie
towarzyszyć -szę, -szą; -sz•cie
Zobacz więcej wyników wyszukiwania w Wielkim słowniku ortograficznym

Słownik języka polskiego PWN*

towarzysz
1. «kolega, kompan»
2. «o czymś, co często nosimy ze sobą lub z czego często korzystamy»
3. «o czymś, co jest z czymś innym nierozerwalnie związane»
4. «członek partii komunistycznej»

• towarzyszka
towarzysz (pancerny) «w dawnym wojsku polskim: szlachcic zaciągający się do chorągwi husarskiej lub pancernej z własnym pocztem»
towarzyszyć
1. «asystować»
2. «występować jednocześnie, razem z czymś»
Zobacz więcej wyników wyszukiwania w Słowniku języka polskiego

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

towarzysz
towarzyszenie
towarzyszyć

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Zasady pisowni i interpunkcji

Kliknij, aby zobaczyć „towarzysz” w Zasadach Pisowni

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „towarzysz” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „towarzysz” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „towarzysz” w Encyklopedii PWN

Znaleziono w książkach Grupy PWN

Trwa wyszukiwanie...  

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego