trącić
Wielki słownik ortograficzny PWN
trącić -cę, -cą; trąć•cie
Słownik języka polskiego PWN
trącić się — trącać się
1. «lekko uderzyć siebie nawzajem»
2. «podczas wznoszenia toastu: stuknąć swoim kieliszkiem, kuflem o kieliszek, kufel współbiesiadnika»
Porady językowe
Trącić myszką
10.04.2016
Szanowni Państwo,
skąd się wziął frazeologizm trącić myszką?
Z wyrazami szacunku
Czytelnik
skąd się wziął frazeologizm trącić myszką?
Z wyrazami szacunku
Czytelnik
aqua-aerobic
16.12.2011
Dzień dobry,
która pisownia podanej nazwy jest prawidłowa: aquaaerobik, aqua-aerobik czy może aqua aerobik?
Pozdrawiam,
Jarek Hirny
która pisownia podanej nazwy jest prawidłowa: aquaaerobik, aqua-aerobik czy może aqua aerobik?
Pozdrawiam,
Jarek Hirny
Ciekawostki
Mówimy „Czym skorupka za młodu nasiąknie,tym na starość trąci”, mając na myśli to, że ujemne cechy nabyte w młodości nie dają się później wykorzenić.
Korpus języka polskiego
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... Pod Kasztanami, mogli w ogóle nie wyjeżdżać, wehikuł czasu ich trącił. Jezu, stówa to przecież był dolar, potem pięć takich to...
- ... Skończywszy zbliżył się do łóżka, na którym spał Rudek.
- Ty - trącił śpiącego w ramię - już idę. Ile ci zostawić? Dwadzieścia złotych... - ... mnie... trąciła mnie pani w rękę...
Co pani powie?
Tak. Trąciła mnie pani w rękę. Ja mówię, ja? Ale dlaczego? Jak...
