trącić

Wielki słownik ortograficzny PWN*

trącić -cę, -cą; trąć•cie

Słownik języka polskiego PWN*

trącić Itrącać «lekko uderzyć, popchnąć, dotknąć»
trącić II
1. «wydzielać niemiłą woń»
2. «odznaczać się czymś w pewnym stopniu»
trącić siętrącać się
1. «lekko uderzyć siebie nawzajem»
2. «podczas wznoszenia toastu: stuknąć swoim kieliszkiem, kuflem o kieliszek, kufel współbiesiadnika»

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego