trzepotać

Wielki słownik ortograficzny PWN*

trzepotać -oczę (a. -ocę), -oczą (a. -ocą); -ocz•cie

Słownik języka polskiego PWN*

trzepotać
1. «poruszać czymś szybko albo wykonywać czymś szybkie ruchy, często powodujące szelest, szum; też: sprawiać, że coś się porusza»
2. «o skrzydłach ptaków, rozwieszonych ubraniach itp.: poruszać się na wietrze szybko, rytmicznie»
3. «o sercu: bić mocno»
4. «o płomieniu: palić się nierówno»
trzepotać się
1. «o rybach, ptakach, owadach: wykonywać szybkie, nieskoordynowane ruchy»
2. to samo co trzepotać w zn. 2, 3.
lot trzepoczący «lot owadów, podczas którego następują bardzo szybkie uderzenia skrzydeł»

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego