udręczenie

Wielki słownik ortograficzny PWN*

u•dręczenie; -czeń
u•dręczony; -czeni
u•dręczyć -czę, -czą; -cz•cie

Słownik języka polskiego PWN*

udręczenie zob. udręka.
udręczyć — udręczać «sprawić komuś cierpienie fizyczne lub psychiczne»
udręczyć się — udręczać się
1. «sprawić samemu sobie cierpienie fizyczne lub psychiczne»
2. «udręczyć siebie nawzajem»

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

udręczenie
udręczyć

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „udręczenie” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „udręczenie” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego