unieszczęśliwiać
Wielki słownik ortograficzny PWN
unie•szczęśliwiać -am, -ają
Słownik języka polskiego PWN
unieszczęśliwić — unieszczęśliwiać «uczynić kogoś nieszczęśliwym»
unieszczęśliwić się — unieszczęśliwiać się
1. «unieszczęśliwić samego siebie»
2. «uczynić siebie wzajemnie nieszczęśliwymi»
Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego
Korpus języka polskiego
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... przystanią, zbyt wiele miejsca. Potem więzienie, choroba - nie chciał nikogo unieszczęśliwiać. Wiedział, że nawet jeśli by się spotykał dłużej z jedną...
- ... które oplatają kochaną osobę, często uzależniając się od niej i unieszczęśliwiając oboje. Nie ma definicji i całe szczęście, bo każdy może...
- ... Wiele z nich już na zawsze miało przy nim zostać, unieszczęśliwiając przyszłych kochanków i mężów. Był zazdrosny - Zygmunt, nie Tamten. Tamten...
