utykać
Słownik języka polskiego PWN*
utkać I — utykać I
1. «tkając, wykonać jakąś rzecz z przędzy»
2. «stworzyć coś, co swoim wyglądem przypomina ornamentykę dywanów»
3. daw. «przepleść czymś tkaninę, ubranie»
utkać II — utykać II
1. pot. «wypełnić czymś dziury, szpary w celu zabezpieczenia przed przedostaniem się przez nie wody, zimna itp.»
2. pot. «poustawiać wiele czegoś na małej powierzchni»
utknąć — utykać III
1. «zatrzymać się, nie mogąc dalej jechać, poruszać się»
2. «zostać przerwanym na skutek jakichś trudności»
3. «osiedlić się gdzieś na dłużej, przeważnie wbrew swoim chęciom, ambicjom, planom»
4. «wbić się w coś»
