węzeł
Wielki słownik ortograficzny PWN*
węzeł węzła, węźle; węzły, węzłów: węzeł gordyjski, węzeł im. gen. Ludomiła Rayskiego
Słownik języka polskiego PWN*
węzeł
1. «splot powstały w miejscu przeplecenia lub związania czegoś długiego lub kilku długich rzeczy»
2. «to, co łączy ludzi»
3. «zawikłana sprawa, trudny do rozwiązania problem»
4. «miejsce lub miejscowość, gdzie krzyżują się drogi, arterie, szlaki komunikacyjne»
5. «zgrupowanie w jednym miejscu i w jednym pionie urządzeń technicznych, przyłączonych do jednego zespołu przewodów»
6. «jednostka prędkości równa jednej mili morskiej na godzinę»
7. «punkt przecięcia się płaszczyzny orbity ciała niebieskiego z ekliptyką lub z równikiem niebieskim»
8. «punkt przecięcia się krawędzi komórek elementarnych w sieci przestrzennej kryształu»
9. zob. kolanko w zn. 3.
węzeł marynarski, żeglarski «trwały, niezaciskający się i nierozluźniający się samoczynnie węzeł, łączący liny lub mocujący je na uchwycie lub kołku»
węzeł płaski «węzeł, który po zaciśnięciu jest płaski, a końce lin, sznurków itp. wychodzą z przeciwnych stron»
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Synonimy
Zagraj z nami!
