włóczęga

Wielki słownik ortograficzny PWN*

włóczęga (człowiek) -ędze, -ęgę; te -ęgi, ci -ędzy, -ęg (a. -ęgów – o grupie obejmującej mężczyzn)
włóczęga (wędrówka) -ędze, -ęgę; -ęg

Słownik języka polskiego PWN*

włóczęga
1. «człowiek włóczący się po świecie, niemający stałego miejsca pobytu»
2. «wędrówka bez określonego celu»

• włóczęgowski • włóczęgostwo
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego