wściekły

Wielki słownik ortograficzny PWN*

wściek•ły; -k•li
wściec się wściek•nę się, wściek•niesz się, wściek•ną się; wściek•nij•cie się; wściekł się; wściekł•szy się

Słownik języka polskiego PWN*

wściekły
1. «bardzo zły, rozgniewany; też: świadczący o takim stanie»
2. «gwałtowny, zaciekły»
3. pot. «o negatywnych zjawiskach: bardzo intensywny»
4. «o zwierzęciu: chory na wściekliznę»

• wściekle
wściec — wściekać pot. «wywoływać gniew, złość»
wściec się — wściekać się
1. pot. «wpaść w gniew, w złość»
2. «zachorować na wściekliznę»

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

wściekły
wściec
wścieknięcie

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Zasady pisowni i interpunkcji

Kliknij, aby zobaczyć „wściekły” w Zasadach Pisowni

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „wściekły” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „wściekły” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „wściekły” w Encyklopedii PWN

Znaleziono w książkach Grupy PWN

Trwa wyszukiwanie...  

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego