walić

Wielki słownik ortograficzny PWN*

walić -lę, -lą; -l•cie
wal (ssak morski) -la; -lów a. -li
wal. (= waluta; walijski)

Słownik języka polskiego PWN*

walnąćwalić
1. pot. «mocno uderzyć»
2. pot. «grając na jakimś instrumencie, mocno uderzyć np. w struny»
3. pot. «strzelić z dział, karabinów itp.»
4. pot. «o piorunach: spaść, trafiając w jakieś miejsce»
5. walić pot. «wydobywać się skądś w dużych ilościach, gwałtownie»
6. walić pot. «iść, jechać, zwłaszcza tłumnie, gromadnie – szybko i zdecydowanie»
7. pot. «przewrócić coś»
8. pot. «zrzucić coś gwałtownie, byle jak»
9. pot. «powiedzieć coś wprost»
10. pot. «zrobić coś zdecydowanie, niedelikatnie»
walnąć sięwalić się
1. pot. «uderzyć samego siebie»
2. pot. «zadać sobie wzajemnie ciosy»
3. pot. «spaść bezwładnie, często niszcząc się lub wywołując zniszczenie»
4. pot. «o człowieku: paść bezwładnie, rzucając się na ziemię, na łóżko itp.»
5. walić się pot. «zamieniać się w ruinę»
6. walić się pot. «popadać w dezorganizację»
7. walić się pot. «o jakichś sprawach, kłopotach, pracach: stawać się czyimś udziałem w męczącym nadmiarze»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego